Safari, braai en home based care

Nou daar zijn we weer!! Het is alweer even geleden, maar we hebben het dan ook erg druk☺
Deze week is namelijk de eerste week sinds we hier zijn dat we een 5 daagse werkweek hebben! Vorige week was het labor day hier in Zambia dus we hadden een dagje vrij. We hebben deze dag goed besteed met een hele mooie (maar zware) fietstocht. De tocht zou aanvankelijk 4 uur duren maar dit werd uiteindelijk 5,5 uur en met 30 graden overdag was dit best pittig. Zelfs voor ons getrainde Nederlanders!! Maar het was het meer dan waard, we zijn richting de Victoria Falls gereden. Onderweg zijn we op veel verschillende plekken gestopt waar we de Falls elke keer op een andere manier gezien hebben. Ook zijn we langs de gorge gereden. Dit is een 100 meter diepe geul waar de zambezi rivier doorheen kolkt. Prachtig om te zien! Na deze uitputtende fietstocht moesten we bijna meteen door voor een braai (bbq). Jaa zwaar leven hebben we hier… Deze braai vond plaats op rapid 7, een plek langs dezelfde gorge als waar we met de fietstocht geweest waren. Dit was werkelijk waar de prachtigste plek op aarde om een bbq te hebben met een biertje erbij!! Zie de foto’s op facebook om jullie een indruk te geven (ook al halen ze het niet bij het echt:P).

Het weekend zijn we op safari geweest. Na 5 weken elke ochtend mirjam aangehoord te hebben met de zin: vandaag ga ik een olifant zien, ik wil een olifant zien etc. Was het nu dan eindelijk zover: we hebben olifanten gezien!! En hoe!! We vertrokken om 7uur ’s ochtends (zwaar leven) naar de grens van Zambia en Botswana. Deze grens word gevormd door de zambezi rivier die we dan ook overgestoken hebben met een speedboot. Vele paspoort stempels later waren we in Botswana Chobe National Park. We begonnen met een rivier cruise waar we onder andere nijlpaarden, krokodillen en jawel olifanten gezien hebben.
Na de lunch begonnen we aan een lange game drive, deze zou tot zonsondergang duren. Hier hebben we nog veel meer geweldige dieren gezien van heel dichtbij. Een paar highlights hiervan zijn: een groep van 50 olifanten die aan het baden waren in de rivier, buffalo’s die de weg overstoken en als klap op de vuurpijl zagen we vlak voordat we naar het kamp moesten leeuwen!!!!!!!!! (een van de vrouwtjes was een meter voor de auto aan het drinken, HOE GAAF). Daarna vertrokken we naar ons tentenkamp, ja een tentenkamp middenin het park. Er hebben dan ook buffels naast onze tent gestaan ’s nachts. We hadden bij de tenten geen elektriciteit, of stromend water. De wc was dan ook gewoon een gat met een hangende wc-bril. De volgende ochtend werden we om half 6 ’s ochtends wakker gemaakt voor een sunrise game drive. Ook nu hadden we het geluk om weer leeuwen van erg dichtbij te zien.
Het nadeel van met 4 vrouwen op safari gaan, is dat vrouwen nogal vaak moeten plassen. Zo ook andere Mirjam, want ja we zijn met zijn tweeën hier! Maar bij gebrek aan toiletten moet je dus gebruik maken van de natuur. Mirjam (andere) wilde wel even bij een bosje stoppen, maar dat vond de gids niet zo’n goed idee. Er bleek een gigantische buffel verstopt te zitten in dat bosje! Dat maakt je wel even bewust van het feit dat je echt bij wilde dieren op bezoek bent!

Na een geweldige ervaring, moesten we dan om 4 uur weer naar huis. Terug naar het “echte” leven. Want ook daar zullen we jullie vandaag eens wat over vertellen. We vertellen erg veel over de leuke dingen maar maken ook veel heftige dingen mee. Een van de projecten die wij doen is Home Based Care (HBC). Hier gaan we met een local uit het dorp gaan we bij de mensen thuis langs. We zien hier hoe de mensen leven in de armste wijken van Zambia wonen. Je ziet veel huizen gebouwd van klei waarin vaak grote gezinnen dicht op elkaar leven. Ook zie je mensen die het geld niet hebben om goede medische hulp te krijgen en dus vaak afhankelijk zijn van de paar keer dat wij langs komen. Zo zijn er mensen met kiespijn, die het niet kunnen betalen om hem te laten trekken en dus bij ons voor pijnstilling komen. Terwijl de behandeling vaak om luttele bedragen gaat voor ons.

Ook zien we vaak ziektes en aandoeningen die in de westerse wereld nooit voor zouden komen of behandeld zouden worden. Hier zijn de mogelijkheden vaak niet om deze aandoeningen te behandelen en deze mensen hebben dus ook geen kans. Dit maakt ons werk vaak lastig maar het fijn om te zien hoe mensen genieten van het leven. Wat ook scheelt is dat de mensen vaak niet beter weten, wij weten dat het geneesbaar is en niet zo hoeft maar dat weten ze hier niet. Zo waren we van de week bij een jongetje met spina bifida (open ruggetje) hierdoor had hij een verlamming van z’n benen. Om vooruit te komen kruipt hij over de grond, wat hier niet echt hygiënisch is. Door al het kruipen heeft hij wonden op z’n knieën met daaronder een groot abces. Deze infectie zit er al zo lang dat het hele kniegewricht is weggevreten. Het is triest om te zien dat zo’n jongetje geen kans heeft hier om oud te worden.

De rest van de verhalen zullen we jullie vertellen als we weer thuis zijn. Maar we wilden naast al onze geweldige weekend verhalen ook een kleine indruk geven van het werk wat we doen. We zijn ondertussen al over de helft van onze tijd in Zambia. Iets wat we allebei moeilijk vinden om te geloven. De tijd vliegt hier echt voorbij!

Tot de volgende keer!!
Liefs, Mirjam en Claudia