de eerste paar dagen zitten erop!!

Nou hier zijn we dan, ons eerste verslag vanuit zambia! Zoals sommige van jullie al wisten ging onze heen vlucht niet helemaal volgens plan... een korte samenvatting: vanuit londen vlogen we met het grootste vliegtuig van de wereld naar Johannesburg!! Was een prachtig vlievtuig met tv schermen in de stoel met tetris en de nieuwste films. Beetje jammer van het vliegtuig was dat het 4uur te laat was.... toen het het er eenmaal was gingen de deuren niet dicht met als resultaat dat we onze aansluitendd vlucht in johannesburg miste!! Dit was al erg genoeg dachten maar was onze bagage het niet mee eens. Deze lag niet op de band dus wij hadden het ondertussen helemaal gehad!! Uiteindelijk bleek dat ze onze bagage in de kelder opgeslagen was omdat we onze vlucht hadden gemist. Ondertussen hadden we ook gehoord dat we de volgende dag pas zouden vliegen dus we wilden onze bagage graag hebben. Deze werd op afrikaans tempo gehaald en daarna konden we een hotel voucher gaan halen. het eerste hotel waar we geplaatst werden was vol dus we konden weer terug. Toen werden we in een hotel geplaatst wat zich het las vegas van afrika noemt. Dit was om te gillen, we kregen een luxe kamer en aan het hotel was een soort van hal gekoppeld waar 12 restaurants, een casino, bioscoop en hooters zat;p het dak was blauw met wolkjes waardoor het leek alsof je buiten liep. Hier hebben we ook nog heerlijk gegeten op kosten van BA.

Nou de volgende dag was het dan eindelijk zover we gingen naar livingstone!! Hier aangekomen zagen we het afrika wat we verwacht hadden. Onverharde wegen met gaten, vervallen huizen en vrouwen met bakken op hun hoofd. Deze dag kregen we nog een algemene introductie en verder mochten bijkomen van alle indrukken (en dit zijn er nog al wat, cultuurshock?)

Woensdagochtend kregen we in een lang verhaal heel veel informatie over het medische project. Dit was nogal veel dus waren blij dat we de middag met een community project mee mochten. Mirjam ging naar YCTC, een soort afterschool project en claudia ging naar the old People home. YCTC was een project met ik denk 65 kinderen die na school bij elkaar komen om te spelen. Ik heb handjeklap gespeeld, de kinderen leren hinkelen en boekjes gelezen. Het is bizar om al die kinderen bij elkaar te zien. Een kind had veel wondjes op zn armen en bjj zijn ogen en ze droegen niet allemaal goede kleren. Het was geweldig te zien dat ze genoten van de middag! Ik heb ook gekeken en de situatie op me in laten werken, het is allemaal nieuw en indrukwekkend.

claudia ging dus naar moph, zoals dat hier afgekort wordt. Dit is het enige bejaardentehuis in zuidelijk Afrika. Het was wel een rare ervaring om te zien. Het is een vlakte met wat vervallen huisjes en hokjes erop. De bewoners liggen op de grond tussen de vliegen of zitten op bankjes voor zich uit te staren. Wij kwamen hier een soort dagbestedingsproject doen, we hadden spelletjes en boeken mee waar ze erg van genoten. Wel confroterend om te zien dat de kleren compleet versleten zijn en ze vaak op blote voeten lopen. Hopelijk went dit een beetje uiteindelijk...

vandaag zijn we allebei naar home based care geweest, wel afzonderlijk van elkaar met andere vrijwilligers omdat wij natuurlijk nieuw hierin zijn. Met hbc ga je bij de mensen thuis langs om hulp te bieden en medicijnen uit te delen. Hierdoor zie je meteen hoe de slecht de situatie is en hoe de mensen leven. Het zijn kleine vervallen huisjes waar grote gezinnen in wonen. De mensen hebben vaak geen toegang tot goede zorg en zijn afhankelijk van de zorg die wij bieden. Dit is alleen heel beperkt, al mogen we als vrijwilliger heel veel. Samen met een vrijwilliger uit het dorp ga je langs en bespreek je de problemen van de patiënt, we meten de bloeddruk en temperatuur en stellen een soort behandel plan op. Dit bestaat meestal uit het geven van medicijnen voor 3dagen, vooral veel paracetamol en vitamines. Als de problemen erger zijn kan je iemand doorsturen naar de lokale kliniek. Maar vaak gaan de mensen niet omdat ze geen geld ervoor hebben.

Het besef is wel echt gekomen dat de armoede hier groot is. Dit geeft een echte cultuurshock maar ook een fijn gevoel dat we daadwerkelijk iets kunnen betekenen.

Wij gaan hier allemaal weer even van bijkomen! Morgen nog een dag werken en dan hebben we weekend, eens kijken wat we dan gaan doen:)

Dikke kussen en knuffels van ons!!!!